Ιστορική Αναδρομή: Αυνανισμός

Ιστορική Αναδρομή: Αυνανισμός

   Σήμερα γνωρίζουμε ότι ο αυνανισμός είναι μια φυσιολογική και αναγκαία διαδικασία που κάνει ο άνθρωπος σχεδόν σε όλα τα στάδια της ζωής του, είτε έχει σχέση, είτε είναι παντρεμένος, είτε είναι μόνος του. Υποδηλώνει την ικανότητα του ανθρώπου να πάρει ευχαρίστηση από τον εαυτό του και από το σώμα του και γνωρίζουμε ότι δεν κρύβει κανέναν κίνδυνο (όταν γίνεται φυσιολογικά), ούτε είναι αμαρτία.

   Γνωρίζουμε επίσης ότι κατά το παρελθόν έχει επικριθεί πολλές φορές, από την κοινωνία, τη θρησκεία και κατά συνέπεια την επιστήμη.  Από τον Βιβλικό Αυνάν, στον Διογένη τον Κυνικό στην Αρχαία Ελλάδα ο οποίος θεωρούσε τον αυνανισμό ανακάλυψη του θεού Ερμή. Η Ορθόδοξη Εκκλησία θεωρούσε αμαρτία τον αυνανισμό με τιμωρία τον αφορισμό για σαράντα μέρες!!!! Ο π. Φιλόθεος Φάρος εξηγεί  ότι δεν έχει τόσο σημασία η πράξη αλλά το κίνητρο. Αν το κίνητρο είναι αμαρτωλό, τότε και η πράξη θεωρείται αμαρτία.

   Βλέπουμε ότι ανά τους αιώνες ο αυνανισμός ήταν «κοινωνικά και ηθικά αποκλεισμένος». Με την επιστήμη όμως; Θα περιμέναμε να βάλει  τα πράγματα στη θέση τους, να ερευνήσει το θέμα, να το βγάλει έξω από κοινωνικές και θρησκευτικές νόρμες και να το μελετήσει αντικειμενικά.

   Σε Ελληνικό βιβλίο του 1927 με τίτλο ΑΥΝΑΝΙΣΜΟΣ: ΚΙΝΔΥΝΟΙ- ΠΡΟΦΥΛΑΞΗΣ-ΘΕΡΑΠΕΙΑ

     

μπορούμε ξεκάθαρα να δούμε ότι η αντίληψη της επιστήμης τότε δεν διέφερε πολύ από αυτή της θρησκείας και της ηθικής. 

   Ο αυνανισμός θεωρούνταν «επονείδιστος έξις, πάθος του ανθρώπου, είχε θύματα σε όλες τις κοινωνικές τάξεις». Συνεχίζει το βιβλίο λέγοντας ότι «την έξιν αυτήν καταδικάζει όχι μόνο η θρησκεία και η ηθική αλλά και η επιστήμη».  Διαχρονικά θεωρώ ότι οι δύο έννοιες, ηθική και επιστήμη έρχονται σε σύγκρουση, είτε αφορά την Ιατρική είτε ακόμα και την Ψυχολογία με τα διάφορα πειράματα με ανθρώπους που κατά καιρούς έχουν προκαλέσει αντιδράσεις. Την εποχή εκείνη βλέπουμε μια ταύτιση των δύο εννοιών.

   Ο συγγραφέας ξεχωρίζει τον αυνανισμό σε τρία είδη: Τον υλικό ή σωματικό (με χέρια ή με εργαλεία), τον ηθικό ή ψυχικό, όπου η διέγερση γίνεται με τη σκέψη,"τη φαντασία και με απρεπή θεάματα όπου λαμβάνει χώρα μια υπέρμετρος λειτουργία της φαντασίας, σπατάλη νευρικής ουσίας και μέγιστη νευρική εξάντλησης" και τέλος τον μικτό, όπου ο τελευταίος είναι ο πιο συχνός και περιλαμβάνει και τον σωματικό και τον ψυχικό.

 Άλλη μια διάκριση είναι «ο κατά μόνας ή μονήρης και ο αμοιβαίος», που είναι χειρότερος λόγω της ηθικής διαφθοράς.

 Ο αυνανισμός σε μικρές ηλικίες, 0- 6 ετών αποδίδονταν σε «κληρονομικήν ελαττωματικότητα του νευρικού συστήματος» ή σε πάθηση της υπόφυσης ή σε παθήσεις των γεννητικών οργάνων. Από τα 6 – 14ή 16 έτη η συνήθεια ήταν στο φόρτε της, αποδιδόταν σε μίμηση ή σε μύηση. «Αληθιναί επιδημίαι αυνανισμού παρετηρήθησαν εις λύκεια και οικοτροφεία». Από τα 14-20 ή 24, νεανική ηλικία, θεωρείται πάλι πάθος αλλά όχι τόσο επιζήμιο όσο στην παιδική και εφηβική ηλικία. Στην ώριμη ηλικία πλέον, από 24-50 για άνδρες και ως 40 για τις γυναίκες, ευθύνεται και το ποτό πλέον για την πράξη του αυνανισμού.

  Όσον αφορά τις επιπτώσεις θεωρούσαν εκείνη την εποχή ότι ακόμα και τα παιδιά των αυνανιστών έρχονταν στον κόσμο με «αδυνατισμένα νεύρα και ως εκ τούτου είναι λίαν επιρρεπή εις τον αυνανισμό». Οι επιπτώσεις τους αυνανισμού ήταν και σε σωματικό και σε ψυχολογικό επίπεδο. Προκαλούσε βλάβη στα μάτια, ερεθισμό, φωτοφοβία, βλεφαρόσπασμος και πολλές άλλες διαταραχές, στα αυτιά με σφυρίγματα και υπερευαισθησία, διαταραχές στο πεπτικό σύστημα λόγω της βουλιμίας που προκαλεί ο αυνανισμός, στο αναπνευστικό μέσα από τα ολέθρια αποτελέσματα στα όργανα της φωνής και της αναπνοής, ατελή ανάπτυξη του θώρακα και βλάβες στο κυκλοφοριακό σύστημα με στενοκαρδία, ταχυκαρδία και πολλά άλλα.

   Επιστημονικά εγχειρίδια μιας άλλης εποχής, γνώσεις και πεποιθήσεις απαρχαιωμένες. Στη μεσαιωνική Ευρώπη χρησιμοποιούνταν ζώνες αγνότητας για τις γυναίκες και εργαλεία αντι- αυνανισμού για τους άντρες. Η ερωτική επιθυμία θεωρούνταν σταλμένη από το Σατανά και έπρεπε να πνιγεί. Επιτρεπόταν μόνο στο γάμο και μόνο για τεκνοποίηση, ούτε λόγος για ευχαρίστηση.  

 Είναι ενδιαφέρον πάντως ότι αυτά αποτελούν το ερωτικό (ή αντι- ερωτικό) παρελθόν της ανθρωπότητας. Καταστολή επιθυμιών, ενοχές, αμαρτία. Σαν να ήταν αρρώστια ο αυνανισμός και από τις χειρότερες με γενικευμένες επιπτώσεις και παθολογικά αίτια. Το φυσιολογικό θεωρούνταν παρά φύσιν. Άρρωστο και ανήθικο μαζί. Θα έπρεπε να νιώθει πολύ εγκλωβισμένος ο άνθρωπος που ζούσε σε εκείνες τις ¨αθώες¨ εποχές. 

Αξίζει να διαβάσετε μερικές σελίδες από το πρωτότυπο:

Πηγή: http://iatropedia.com/articles/read/3186