Κρίση Πανικού: τι μπορώ να κάνω μόνος μου

 Αυτό είναι το τελευταίο άρθρο από τη σειρά Κρίση πανικού, που ελπίζω να καλύψαμε σφαιρικά το θέμα και να έχω απαντήσει στις περισσότερες από τις ερωτήσεις σας.

  Τι μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας αν αντιληφθούμε ότι μας πιάνει κρίση πανικού;

Όταν παθαίνουμε για πρώτη φορά κρίση, επικρατεί ο φόβος. Δεν ξέρουμε τι είναι αυτό που πάθαμε, από πού ήρθε και γιατί, οπότε φοβόμαστε πολύ. Θεωρούμε ότι τρελαθήκαμε, ότι θα πεθάνουμε. Μπορεί να κάνουμε εξετάσεις να δούμε αν όλα είναι καλά με την καρδιά μας και το σώμα μας γενικότερα.

  Όταν καταλάβουμε ότι αυτό που περάσαμε λέγεται κρίση πανικού, άλλοι το καταλαβαίνουν νωρίς, άλλοι το αποδέχονται σχετικά αργά, αρχίζουμε να ψάχνουμε πληροφορίες. Ο πιο εύκολος τρόπος σήμερα να βρούμε πληροφορίες είναι το διαδίκτυο, το μειονέκτημα είναι ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε την αξιοπιστία και εγκυρότητά τους. Κυκλοφορούν πολλές απόψεις διαστρεβλωμένες που μπορεί να ενισχύσουν μια κρίση αντί να σας βοηθήσουν. Ένας άλλος κίνδυνος είναι να μην καταλάβουμε σωστά αυτά που γράφει και επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα προσωπικής επαφής όπου μπορώ να ρωτήσω λεπτομέρειες και να πάρω αναλυτική απάντηση τότε καλύτερα να μην ακολουθήσω καθόλου τη συμβουλή. Διαλέγουμε με προσοχή τις πληροφορίες αν και το καλύτερο θα ήταν να επισκεφτούμε κάποιον ειδικό για να μας εξηγήσει και να λύσει και όλες μας τις απορίες.

  Όταν μας συμβεί έστω και μια φορά κρίση πανικού, το μυαλό μας γυρνάει συνέχεια εκεί και φοβόμαστε ότι θα το ξαναπάθουμε. Πολλές φορές αυτό που μας φοβίζει στην πραγματικότητα είναι ο φόβος μήπως ξαναπάθω κρίση παρά η κρίση η ίδια. Είναι σημαντικό να βρούμε χώρο και χρόνο για να χαλαρώνουμε μόνοι μας αλλά και με αγαπημένα πρόσωπα. Όταν κάθομαι και χαλαρώνω δεν τεμπελιάζω, όταν αφιερώνω χρόνο στον εαυτό μου δεν τεμπελιάζω. Αυτόν τον χρόνο και τον χώρο τον χρειαζόμαστε γενικότερα στη ζωή μας, Οι ρυθμοί είναι πιεστικοί και η κοινωνικοοικονομική κατάσταση που επικρατεί μας γεμίζουν με περισσότερο άγχος, οπότε είναι ακόμα πιο επιτακτικό να κάνουμε κάτι που μας χαλαρώνει και το μυστικό εδώ είναι όταν το κάνουμε, το μυαλό μας και το σώμα μας, όλο μας το είναι, να είναι εκεί, να μη σκέφτεται άλλα. Αφιερωθείτε σε κάτι που σας χαλαρώνει και αφήστε το να σας κατακλύσει.

   Όταν μας συμβεί κάτι και κυρίως κάτι ψυχολογικό, συνήθως ντρεπόμαστε να μιλήσουμε, φοβόμαστε τη ρετσινιά. Έτσι το κρατάμε μέσα μας. Όσο κρατάμε κάτι μέσα μας όμως τόσο περισσότερο διογκώνεται και τόσο χειρότερο νομίζουμε ότι γίνεται. Αν ανοιχτούμε όμως και μιλήσουμε στους γύρω μας για το τι μας συνέβη θα εκπλαγούμε όταν μάθουμε πόσοι άνθρωποι έχουν πάθει κρίση πανικού. Πολλές φορές ακούω από πελάτες να μου λένε, «δεν περίμενα ότι τόσοι πολλοί φίλοι και γνωστοί μου πάθαιναν τέτοια πράγματα. Εγώ νόμιζα ότι οι άλλοι είναι οκ και μόνο εγώ τα τραβάω». Όταν κάτι το μοιραζόμαστε φεύγει από μέσα μας, βρίσκουμε στήριξη και μαθαίνουμε ότι δεν είμαστε οι μόνοι που το έχουν. Το μοίρασμα λοιπόν τοποθετεί ένα πρόβλημα στην πραγματική του διάσταση. Ούτε να το υπερ- εκτιμήσουμε ούτε να το υπο- εκτιμήσουμε.

   Η συμμετοχή στα κοινά είναι ένας τρόπος που μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με άλλους ανθρώπους και να ενισχύσουμε την αυτοεκτίμησή μας. Όταν λέω κοινά δεν εννοώ μόνο την πολιτική, εννοώ διάφορους συλλόγους, χορευτικούς, πολιτιστικούς, μορφωτικούς, συμμετοχή σε χορωδία και διάφορες άλλες δραστηριότητες δημιουργικές και συλλογικές. Η ανάληψη πολλαπλών ρόλων λειτουργεί ψυχο-προστατευτικά. Η συμμετοχή σε μια χορωδία εκτός από την επαφή με άλλους ανθρώπους προσφέρει και σωστή αναπνοή, που είναι πολύ σημαντικό στην κρίση πανικού. Μαθαίνουμε να αναπνέουμε με το διάφραγμα, εξασκούμαστε αρκετά στο τραγούδι και αυτό απαιτεί αλλαγές στον τρόπο που εισπνέουμε και εκπνέουμε. Έτσι αναπνέουμε με την ¨αναπνοή της χαλάρωσης¨, τη διαφραγματική αναπνοή. Δεν είναι τυχαίο ότι όσοι συμμετέχουν σε μια χορωδία είναι χαμογελαστοί και ήρεμοι!

  Τέλος μπορεί ο καθένας μας να καταστρώσει μια λίστα από πράγματα που τον ευχαριστούν και να προσπαθήσει να πετύχει μερικά από αυτά. Το μυστικό εδώ είναι η λίστα να περιέχει πράγματα που ευχαριστούν τον ίδιο και όχι τους άλλους. Δεν είναι εγωιστικό να θέλω να καλύψω τις ανάγκες μου. Εγωιστικό γίνεται όταν θέλω και οι υπόλοιποι να ασχολούνται με τις δικές μου. Μια λίστα με μικρά καθημερινά πραγματάκια ξεκούρασης και χαλάρωσης μπορεί να μας βοηθήσει.

  Κλείνοντας να θυμίσουμε ότι τα παραπάνω είναι προτάσεις και μόνο προτάσεις. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τη γνώμη κάποιου ειδικού ή να θεραπεύσουν μια κρίση πανικού. Επίσης δεν λειτουργούν σε όλους τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο γιατί ούτε και η κρίση πανικού έρχεται σε όλους με τον ίδιο τρόπο και για τον ίδιο λόγο. Ο ειδικός  προσφέρει ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα που θα ανταποκρίνεται πιο καλά στις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες του κάθε ανθρώπου. Αυτές οι προτάσεις είναι γενικές και όχι εξατομικευμένες.